Dalmore

Nazwa destylarni, tłumaczona jako "zielona łąka", idealnie oddaje naturalne piękno okolicy. Założona w 1839 roku, lokalizacja destylarni była starannie wybrana. Rzeka Alness odgrywała kluczową rolę zarówno w produkcji whisky, jak i jej transporcie. Co więcej, Dalmore posiada wyłączne prawo do korzystania z wód tej rzeki. W 1867 roku zakład został przejęty przez klan Mackenzie, którego członkowie do dziś zasiadają w zarządzie firmy. To właśnie dzięki Mackenzie’m symbolem marki stała się głowa jelenia – nawiązuje ona do wydarzenia z 1263 roku, kiedy jeden z członków klanu uratował króla Aleksandra III przed rozwścieczonym jeleniem, przebijając go włócznią. Król, w dowód wdzięczności, pozwolił uwiecznić symbol jelenia w herbie klanu. Podczas pierwszej wojny światowej destylarnię przejęła armia amerykańska, która przystosowała obiekt do produkcji morskich min. Na szczęście po wojnie budynki i ich wyposażenie zwrócono właścicielom w nienaruszonym stanie. Zachował się również unikalny alembik z 1874 roku o charakterystycznym masywnym kształcie i krótkiej szyjce. W 1960 roku rodzina Mackenzie doprowadziła do fuzji z firmą Whyte and Mackay, co pozwoliło na dalszy rozwój Dalmore. Dogodne położenie Dalmore od początku sprzyjało efektywności transportu whisky. Bliskość portu morskiego była istotna, lecz równie ważna była pobliska linia kolejowa. Destylarnia posiadała własną bocznicę oraz rampę załadowczą, która istnieje do dzisiaj. Dostępność różnorodnych środków transportu odegrała kluczową rolę w rozwoju marki i jej rynkowym sukcesie. Dalmore stała się jedną z pierwszych destylarni oferujących single malt na większą skalę, wyznaczając nowe standardy w branży whisky.